تشخیص چهره یکی از برنامه‌های نرم افزاری بیومتریک است که می­تواند با مقایسه و تجزیه و تحلیل الگوهای مبتنی بر خطوط صورت فرد، شخص را شناسایی یا تأیید کند. تشخیص چهره بیشتر برای اهداف امنیتی استفاده می­‌شود، گرچه در زمینه‌های دیگر نیز مورد توجه قرار گرفته است. در حقیقت، فناوری تشخیص چهره، توجه زیادی را به خود جلب کرده است چون در کاربردهای مربوط به اجرای قانون و همچنین سایر ارگان­‌ها توانمند می‌باشد.

از روش­های مختلفی در زمینه تشخیص چهره استفاده می‌­شود، مانند روش تشخیص چهره بر مبنای انطباق تعمیم یافته و روش انطباق ترکیب منطقه‌ه­ای تطبیقی. اکثر سیستم­‌های تشخیص چهره، بر اساس نقاط گره­ای مختلف در صورت انسان عمل می‌کنند. مقادیر اندازه گیری شده بر حسب متغیر مرتبط با نقاط صورت یک شخص، در شناسایی یا تأیید منحصر به فرد فرد کمک می­‌کنند. با استفاده از این تکنیک، برنامه‌ها می‌توانند از داده‌های دریافت شده از چهره استفاده کنند و می‌توانند افراد هدف را به طور دقیق و سریع شناسایی نمایند. تکنیک‌های تشخیص چهره با رویکردهای جدید مانند مدل سازی 3 بعدی به سرعت در حال پیشرفت هستند و به حل مشکلات در تکنیک‌­های موجود کمک می­کنند.

تشخیص چهره، از مزایای بسیاری برخوردار است. در مقایسه با سایر تکنیک­‌های بیومتریک، تشخیص چهره ماهیتی غیر تماسی دارد. تصاویر چهره را می­توان از فاصله دور ثبت کرد و بدون نیاز به تعامل با کاربر / شخص، قابل تجزیه و تحلیل هستند. در نتیجه، هیچ کاربری نمی­تواند از شخص دیگری با موفقیت تقلید کند. تشخیص چهره می­‌تواند به عنوان یک معیار امنیتی عالی برای حضور و ردیابی زمان باشد. تشخیص چهره، فناوری ارزانی است چون مانند سایر روش‌های بیومتریک، مستلزم پردازش کمتری می‌باشد.